از قرن پانزدهم میلادی قدرت‌های بزرگ اروپایی مانند پرتغال، اسپانیا، فرانسه و انگلستان به استعمار سرزمین‌های جدید در قاره آفریقا، آسیا و آمریکا روی آوردند. در این فرایند، دین به صورت ابزاری ایدئولوژیک برای توجیه استعمار و به نوعی «متمدن‌سازی» مردم بومی به‌‎کار رفت